Oldtimer bromfiets: de Mobylette EEG

De Mobylette EEG is een bromfiets die de harten heeft gestolen van de vele jonge vrouwen, die er op naar school gingen, of op iets oudere leeftijd, er de boodschappen mee deden. Vanaf 1964 tot 1971 werden er in Nederland van deze Franse bromfiets in totaal 600.000 verkocht. Ze werden door Kaptein in Rotterdam, in licentie, geassembleerd.

De uitvoering

De EEG was goedkoop in aanschaf, wat te merken was aan het ontbreken van voor- en achtervering. Trillingen werden dan ook via het stuur aan de handen en polsen doorgegeven, wat voor langere afstanden niet ideaal te noemen was. De bromfiets was gebouwd op een plaatstalen frame. Hij was eenvoudig grijs van kleur en voorzien van een soort variomatic versnellingsysteem. Later kwamen er types met een voorvering, die het rijden een stuk aangenamer maakte. Weer later kwamen er Mobylettes die zowel voor als achter voorzien waren van vering en die types konden dan ook comfortabel een medepassagier vervoeren. De motor dreef een v-snaarwiel aan, wat verbonden met een tandwiel en een ketting, het achterwiel weer aandreef.

Meisjesbromfiets

Door zijn eenvoudige bediening werd het al snel een populaire bromfiets voor meisjes en jonge vrouwen. Het welbekende boodschappenmandje voorop, zullen veel mensen nog wel kennen. Zat je in die tijd nog op de middelbare school, dan moest dat mandje er wel heel snel af, want daar wilde je echt niet mee gezien worden. Het aantrappen van de Mobylette, al zittend en op de standaard, ging dankzij het decompressieklepje in de cylinderkop, een stuk gemakkelijker dan bij de Solex, die aangefietst moest worden. De remmen waren redelijk goed, dankzij de trommelrem in het achterwiel. Verder zaten er remblokjes op het voorwiel. Beiden remmen waren via remhendels aan het stuur te bedienen.

Onderhoud

De eenvoudige techniek van de bromfiets gaf weinig problemen voor iemand die minder sleutelervaring had. Wel viel het op dat, doordat er voornamelijk vrouwen mee reden, het onderhoud nogal eens uitgesteld werd. Zelf sleutelden de vrouwen niet of nauwelijks en de gang naar de fietsenmaker werd al gauw te duur gevonden. In het Service-bulletin van Kaptein van november 1968 werd als tip gegeven: "Strik een of andere leuke knul, beloof hem een avondje uit en zet hem vervolgens aan het werk. Dat kost niet veel en in een middag tijd is je brommer weer als nieuw". In elk geval gaf dit al aan dat het onderhoud simpel te doen was. Een belangrijk punt van onderhoud betrof de spanning van de v-snaar. Die moest een goede spanning hebben om slippen, en dus ook extra slijtage, te voorkomen.

Bromfiets oldtimerclubs

Er bestaan in ons land heel veel bromfiets oldtimerclubs, ook clubs die een speciaal merk vertegenwoordigen, maar vreemd genoeg is er nog geen opgericht speciaal voor de Mobylette, waar er toch ontzettend veel van rondgereden hebben. Zelfs vandaag de dag zijn er nog veel exemplaren te koop voor een relatief lage prijs. Vanaf 100,- euro worden er al aangeboden, al zit er dan meestal nog geen kenteken op. Wil je een echt mooi exemplaar, nog in de originele lak en met mooi chrome, dan betaal je natuurlijk wel iets meer. Het feit dat er nooit een club voor is opgericht, kan natuurlijk ook liggen aan het feit, dat het een typische damesbrommer was en de oldtimerclubs toch grotendeels worden bevolkt door mannen. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk!. Wel is het me opgevallen dat je bij de Solexclubs, wat meer vrouwen tegenkomt dan bij de clubs die andere merken vertegenwoordigen.

Kenteken

De Mobylette is een "echte" bromfiets en geen snorfiets zoals de Solex. De snelheid van de EEG ligt rond de 40 a 45 km. per uur. Dit houdt in dat er een gewoon kenteken op hoort te zitten en de bromfietshelm verplicht is.

Concurrent van de Solex

Het eenvoudige starten, de hogere snelheid en het bedieningsgemak, gekoppeld aan een zelfde, of zelfs iets lagere aanschafprijs, heeft veel mensen overgehaald om voor de Mobylette te kiezen. Solex verloor hierdoor een groot stuk van de markt in Nederland.