De Sedov, grootste nog varend traditioneel zeilschip

De Sedov is het grootste nog varend traditioneel zeilschip. Deze viermastbark heeft vele eigenaren en functies gehad. Het veranderde ook verschillende malen van naam en van nationaliteit. Hij liep in 1921 van stapel in het Duitse Kiel onder de naam Magdalene Vinnen II. De Sedov vaart nu onder de Russische vlag. Je vindt het schip vooral in de buurt van de Oostzee en naast opleidingsschip wordt het heden ten dage ook gebruikt voor oceanografisch onderzoek. Soms mogen er ook een beperkt aantal betalende passagiers meevaren.

De Magdalene Vinnen II

Dit reusachtig schip werd gebouwd in 1921 op de Krupp Germaniawerf in Kiel en liep van stapel als de Magdalene Vinnen II. De Magdalene Vinnen II maakte deel uit van de vloot van de Rederij F.A. Vinnen uit Bremen. Er werd na veel heen en weer gepraat toch een hulpmotor in het zeilschip geplaatst. Het schip maakte haar maidentrip op 1 september 1921. Het vervoerde steenkool van Cardiff naar Buenos Aires. Het schip werd ook gebruikt om salpeter uit Chili en graan uit Australië naar Hamburg in Duitsland te vervoeren. In 1936 werd de Magdalene Vinnen II verkocht aan de Norddeutscher Lloyd.

De Kommodore Johnsen

De Norddeutscher Lloyd gaf het schip een nieuwe naam: de Kommodore Johnsen. Het schip werd gebruikt als vrachtvarend opleidingsschip. Vijftig à zestig officieren in opleiding konden meevaren. De laatste reis van de Kommodore Johnsen was in 1939. Het schip keerde terug naar Bremerhaven en lag stil tijdens WO II. Na WO II werd het schip teruggebracht naar Hamburg. In 1945 gaven de Duitsers het schip aan Engeland. Op 20 december 1950 werd de Kommodore Johnsen door het Verenigd Koninkrijk als vergoeding voor de oorlog door de Engelsen overgedragen aan de Sovjet-Unie.

De Sedov

Onder Russische vlag

In de Sovjet-Unie veranderde het schip nog eens van naam en functie. Het zou voortaan de naam Sedov dragen en het werd een opleidingsschip van de Marine en onderzoeksschip. Onder onderzoeksschip moet men verstaan dat het schip werd gebruikt voor het verkrijgen van inlichtingen tijdens de "koude oorlog". De naam Sedov kwam van de Russische marineofficier en poolonderzoeker Georgi Sedov. Van 1957 tot 1966 voer het met cadetten aan boord op het Noordelijke deel van de Atlantische Oceaan om oceanografisch onderzoek te doen. Daarna werd de Sedov eigendom van het Ministerie van Visserij dat het schip gebruikte als opleidingsschip. Tussen 1975 en 1981 lag de Sedov op de marinewerf Kronsjtadt bij Sint-Petersburg voor grote reparatiewerken.

Opleidingsschip

In 1981 werd het schip ook omgebouwd zodanig dat er meer mensen mee konden. Er werden ook sportruimten, leslokalen en een klein museum in het schip gebouwd. Het schip kreeg Riga als thuishaven, ijsvrij in de winter. In augustus 1981 voer de Sedov voor het eerst sinds de oorlog een Westerse haven binnen, Horsens in Denemarken. Sinds 1991 is het schip eigendom van de Technische Universiteit Moermansk. De Sedov vaart van lente tot herfst als opleidingsschip op de Noord- en de Oostzee. Ook betalende passagiers mogen meevaren, maar het aantal is beperkt. Slecht 44 gelukkigen kunnen iedere keer mee. Erg goedkoop zijn de korte trips niet. De opbrengst dient om de lopende kosten te financieren. Passagiers aan boord mogen helpen waar ze zelf willen. Sommigen houden er van om in de masten te klimmen, anderen staan liever aan het roer en nog anderen houden zich liever bezig met de zeilen. Geen probleem, er is genoeg te doen aan boord. Aangezien de thuishaven tamelijk koud is, laat de Universiteit het schip overwinteren in Duitse havens.

Filmset voor de ondergang van de Pamir

In de zomer van 2005 fungeerde de Sedov als filmset voor het draaien van een film over de ondergang van de Pamir. De witte romp werd hiervoor zwart geschilderd. De kleur zwart is tot op heden gebleven. Dat is de reden waarom men foto's van het schip ziet, een keer met een witte, een andere keer met een zwarte romp.

De Sedov heden ten dage

2010: expeditie naar de meest noordelijke regionen

In april 2010 is het schip vertrokken voor een expeditie naar de meest noordelijke regionen: Ijsland, Noorwegen, Spitsbergen en Franz Josef Land. De Sedov is het eerste schip dat Spitsbergen heeft aangedaan. De expeditie wordt gehouden ter nagedachtenis van de zeemannen van de Sovjet-Russische vloot die stierven tijdens WO II en gebeurt net 65 jaar na het einde van deze Wereldoorlog. Het schip heeft 103 studenten aan boord, waaronder 10 meisjes. Pas in oktober 2010 vaart de Sedov terug naar Moermansk.

2021: 100 jaar oud

De Sedov is vandaag nog steeds het grootste nog zeilende traditionele zelschip, en het op één na grootste zeilschip ter wereld, na de nieuw gebouwde Royal Clipper. De Sedov en de Kruzenshtern zijn de twee laatst overgebleven vrachtvarende zeilschepen die op Zuid-Amerika hebben gevaren. In 2021 viert de Sedov zijn honderste verjaardag.

Karakteristieken van de Sedov

• Vlag: Rusland
• Naam: Sedov
• Roepnaam: UELO
• Bouwjaar: 1921
• Bouwplaats: Scheepswerf Friedrich Krupp, Germaniawerf, Kiel (Duitsland)
• Thuishaven: Moermansk
• lengte: 117,5 meter overall
• breedte: 14,70 meter
• masthoogte: 58 meter
• maximale zeiloppervlak: 4192 m²
• hulpmotor: dieselmotor 1150 PK
• bemanning: 55 à 60 vaste bemanning, 110 cadetten, 44 betalende passagiers
• A-class tall ship
• scheepstype: viermasterbark, opleidingsschip
• romp: staal
• film over de ondergang van de Pamir: romp werd zwart geschilderd
• 34 zeilen
• grootste nog varende traditionele zeilschip
• tweede grootste zeilschip ter wereld, na de Royal Clipper
• samen met de Kruzenshtern laatste overgebleven vrachtvarende zeilschip naar Zuid-Amerika
• 2021: honderd jaar oud