De Kruzenstern, het enige nog varende schip van de P-lijn

De Kruzenshtern, een viermasterbark van Duitse makelij die onder de naam Padua van stapel liep, is het enige schip van de P-lijn dat nog in de vaart is. Drie van de andere schepen zijn nu museumboot en een vierde schip verging. Als Padua werd het schip vaak gebruikt in films. De Padua vaart nu onder Russische vlag en onder de naam Kruzenshtern. Het is een opleidingsschip en om de kosten te dekken neemt het ook betalende passagiers mee. Het is tevens ook het tweede grootste nog varende zeilschip, na de Sedov.

Padua

Viermasterbark van Duitse makelij

De Kruzenshtern (soms met, soms zonder h, als Kruzenstern), was niet altijd Russich en heette niet altijd zo. Het schip liep op 11 juni 1926 van stapel onder de naam "Padua" op de scheepswerf Tecklenborg in Wesermünde (Bremerhaven) in Duitsland. Het werd genoemd naar de Italiaanse stad Padova. Het Duitse vrachtschip Padua maakte samen met de Pamir, de Passat, de Preussen, de Pommem en de Peking deel uit van de Flying P-Line. Deze schepen vaarden voor rederij Laeisz. Allen waren ze op dezelfde manier geschilderd, namelijk in de kleuren van de vlag van het Germaanse Rijk: zwart boven de waterlijn, wit op de waterlijn en rood onder de waterlijn.

Vrachtschip

De Padua werd ingezet als vrachtschip en moest onder andere bouwmaterialen vervoeren naar Zuid-Amerika. Haar maidentrip ging naar Chili. Op de terugweg bracht het schip salpeter mee en vaarde het rond Kaap Hoorn. Het schip werd ook ingezet om naar Australië te varen. Daar moest de Padua tarwe gaan halen.

Oorlogsjaren

Tijdens de oorlog werd het schip met een kanon uitgerust maar het kwam niet in actie tegen de geallieerden.

De zusterschepen van de Padua

De Padua - Kruzenshtern is het enigste van deze zes schepen dat nu nog vaart. Drie van de andere schepen van de P-lijn worden nu gebruikt als museumboten. De Pommem bevindt zich in Finland, de Passat in Duitsland en de Peking in New York City. De Pamir kende een minder gunstig lot. Het verging op 21 september 1957 nadat het was terechtgekomen in Orkaan Carrie. Slechts vier bemanningsleden en twee cadetten konden worden gered.

De Padua in films

In zijn Padua-periode was het schip het decor voor drie films: "Die Meuterei auf der Elsinore" (1935), "Herz geht vor Anker" (1940) en "Grosse Freiheit Nr. 7" (1944). Ook in Russische films figureerde het schip geregeld.

Kruzenshtern

De Padua wordt Russisch

Op het einde van WO II werd de Padua overgedragen aan de Sovjet-Unie, als onderdeel van herstelbetalingen. Het nu onder Russische vlag varende schip kreeg een nieuwe naam: de Kruzenshtern, naar de bekende Russische ontdekkingsreiziger en oceanograaf Adam Johann von Kruzenshtern. In 1955 kwam het als opleidingsschip in dienst bij de Russische Marine. Van 1959 tot 1961 lag de Kruzenshtern in Kronstadt bij Sint-Petersburg en werden er twee hulpmotoren ingebouwd. Van 1961 tot 1965 deed het schip ook aan hydrografisch en oceanografisch onderzoek voor de Academie voor Wetenschappen van de URSS in de Atlantische Oceaan, in de Caraïben en in de Middellandse Zee. Sinds 1966 is het schip eigendom van het Russische Ministerie voor Visserij, waar het eveneens gebruikt wordt als opleidingsschip. Tussen 1968 en 1972 werd het schip gemoderniseerd en herschilderd. De kleuren op de zijkanten suggereren de aanwezigheid van kanonnen, maar dit is slechts een optische illusie. In 1995 - 1996 maakt de Kruzenshtern een tocht rond de wereld in het spoor van haar naamgever.

Opleidings- en passagiersschip
De Kruzenshtern doet vaak mee aan zeilevenementen en doet het helemaal niet slecht. Het is een van de snelst varende zeilschepen. Tevens is het het tweede grootste schip na de Sedov, dat slechts drie meter groter is. Om in zijn onderhoud te voorzien, dat natuurlijk niet goedkoop is, neemt de Kruzenshtern sinds de val van de URSS ook betalende passagiers mee. De Kruzenshtern heeft verschillende dekken en hutten. Het gaat er prat op dat alle hutten een raam of een patrijspoort hebben met zicht op zee. Op 23 juni 2009, toen het schip onderweg was naar het South Carolina Harborfest in Charleston, kwam het terecht in een storm ter hoogte van de Bermuda-eilanden. De mast werd zwaar beschadigd en moest in Charleston gerepareerd worden. Voor de liefhebbers, de officiële website van de Kruzenshtern is te vinden op www.vrlogistics.ru. Spijtig genoeg is hij uitsluitend in het Russisch.

Schitterende tekeningen van de Kruzenshtern

De Française Vivi Navarro maakte een werkreis met de Kruzenshtern. De Russische bemanningsleden werden al snel haar vrienden voor het leven. Aan boord van het schip maakte Vivi Navarro prachtige tekeningen en foto's van de Kruzenshtern. In september 2016 verscheen het boek "Kruzenshtern. A bord du dernier cap-hornier Russe". Hierin een groot deel van haar prachtige tekeningen maar ook foto's en teksten over de prachtige viermaster. Door haar vriendschap met de bemanning werd ze uitgenodigd voor een tentoonstelling van haar werk in Kaliningrad, de thuisbasis van de Kruzenshtern. Ook de catalogus (in het Russisch) van deze tentoonstelling is te koop op haar website, net als een catalogus met schitterende foto's.

Karakteristieken van de Kruzenshtern

• Vlag: Russisch
• Romp: staal
• Type: bark
• viermaster
• Oorspronkelijke naam: Padua, naar de Italiaanse stad Padova
• Huidige naam: Kruzenshtern, naar de Russische ontdekkingsreiziger en oceanograaf Adam Johann von Kruzenshtern
• Na de Sedov het grootste traditionele zeilschip ter wereld, slechts 3 meter kleiner
• Thuishaven: Kaliningrad en Moermansk
• Scheepswerf: Tecklenborg in Wesermünde (Bremerhaven), Duitsland
• Flying P-Line: gebouwd met 5 andere schepen: de Pamir, de Passat, de Preuseen, de Pommem en de Peking
• Functie: oorpsonkelijk vrachtschip, later opleidingsschip en onderzoeksschip
• twee dieselmotoren
• Tall ship van de A-class
• lengte overall: 114,5 meter
• breedte: 14 meter
• zeiloppervlak: 3631 m²
• 34 zeilen
• masthoogte: 55 meter
• bemanning: 220 man, waarvan 68 man vaste bemanning