Tips voor vrouwen die willen beginnen met wielrennen

Steeds meer vrouwen fietsen fanatiek op de racefiets. Wil jij ook beginnen met wielrennen, maar weet je niet welk materiaal het beste bij je past en waar je allemaal op moet letten? De belangrijkste tips op een rijtje.

Samen

Het fietsmagazine Grinta hield in 2013 een grote enquête onder vrouwen die aan wielrennen doen. Wat bleek? Meer dan driekwart van de vrouwen fietst ‘om een sportieve uitdaging aan te gaan en een doel te realiseren’ en ‘om een betere conditie te krijgen’. Slechts een kwart doet het ‘om te vermageren’. Verder valt op dat de overgrote meerderheid van de vrouwen samen fietst: met de fietsclub, met de echtgenoot of partner of met vriendinnen. Tien procent rijdt graag alleen, een percentage dat bij mannen veel hoger ligt.

De fiets

Iets meer dan de helft van de wielrensters heeft een racefiets met een specifieke geometrie voor vrouwen. Het bovenlijf van een vrouw is minder lang dan bij een man in verhouding tot de lengte van het lichaam. De bovenbuis (stang) van het frame kan daarom beter iets korter en lager zijn voor een vrouw. Het stuur moet ook iets smaller zijn, aangezien vrouwen minder brede schouders hebben. Alle grote fietsfabrikanten maken speciale vrouwenmodellen.

Het zadel

Vrouwen vinden het prettiger om op een breder zadel te zitten. Dat komt door hun anatomie: zij hebben bredere zitbeenderen dan een man, waardoor een groter zadel een comfortabeler gevoel geeft. Over het algemeen geven vrouwen ook de voorkeur aan een zachter zadel. Alleen als je heel veel kilometers maakt op de fiets is toch een harder zadel aan te raden, omdat er anders te veel wrijving met het zitvlak ontstaat en de huid beschadigd kan raken.

Problemen

Wat zijn de specifieke problemen van fietsende vrouwen? Ook daar heeft Grinta onderzoek naar gedaan. Vrouwen blijken vooral problemen te hebben met het onderhoud van de fiets, gevolgd door het fietsen op kasseistroken, op hellingen, in regenweer en afdalen. Het rijden van tochten boven 75 kilometer, fietsen met mannen en het vinden van de juiste fietspositie worden ook als problematisch ervaren. Een kwart van de vrouwen ergert zich onderweg aan schunnige opmerkingen van mannen.

De afstand

De gemiddelde wielrenster rijdt per training een afstand van 50 tot 75 kilometer. Slechts een kleine groep legt 100 kilometer of meer af per keer. Als je begint, is het niet verstandig om meteen grotere afstanden te fietsen. Het lichaam moet wennen aan de houding op de fiets en aan de specifieke bewegingen. Als je samen met een man rijdt, laat je dan niet opjagen, want de kans is groot dat je je lichaam forceert en blessures oploopt. In het gezelschap van een vrouw is dit risico kleiner, want vrouwen zijn onderweg minder competitief ingesteld dan mannen.

De kleding

Steeds meer fabrikanten ontwikkelen een speciale kledinglijn voor vrouwen. Deze kleding is modieuzer en strakker getailleerd en valt ook op vanwege de aparte kleuren, zoals roze. Ook fietshandschoenen, brillen en andere accessoires worden exclusief voor vrouwen gemaakt. Een fietsbroek met zeem is onmisbaar. De zeem vangt zweet op, zodat de huid niet gaat schuren op het zadel. Het voorkomen van schuren is ook belangrijk bij de keuze van een goede sportbeha.

De rondemister

Vroeger speelden vrouwen alleen na de finish van een wedstrijd een rol bij het wielrennen. Nog altijd heeft elke zichzelf respecterende koers één of meer rondemissen om de winnaar te voorzien van drie zoenen en een bos bloemen. Het goede nieuws voor de fietsende vrouwen is dat er bij hun wedstrijden nu ook steeds vaker rondemisters worden ingezet op het podium. Zo werden Marianne Vos en de andere wielrensters na het Nederlands kampioenschap in 2013 gehuldigd door de knappe hunk Gard.