Auto's: De verliezers van het eerste decennium

Het eerste decennium van de 21e eeuw kent winnaars en verliezers. De winnaars kennen wij eigenlijk allemaal: als je een winnaar bent, krijg je aandacht. Verliezers worden doorgaans niet in de spotlight gezet of het moet om een bijzonder verhaal gaan. Nu het eerste decennium van de 21e eeuw ten einde loopt, wordt duidelijk welke auto’s de twijfelachtige eer hebben het predicaat “verliezer” te dragen Sommige verliezers verdienen het misschien niet om verliezer te zijn maar hebben nu eenmaal te maken met het lot. De Toyota Camry en Nissan Maxima QX bijvoorbeeld… absoluut geen slechte auto’s. Misschien een tikje onopvallend maar ruim, goed gemotoriseerd, rijk uitgerust en ten opzichte van de concurrentie gunstig geprijsd. Waarom dan geen succes voor deze modellen? Nederlanders hebben het gewoon niet zo op grote, luxe Japanners, tenzij ze Lexus heten. Wat Japan ook probeert, de hegemonie van de Duitsers blijkt niet te doorbreken. De Cadillac BLS was eenzelfde lot beschoren: hoewel niet zo geraffineerd als zijn Europese rivalen, was het een hele beste auto. Hij beschikte over een onderscheidend design, betrouwbare Opel-techniek en heel veel value for money. Maarja… het is een Cadillac. Ook voor andere modellen is het misschien niet terecht, maar wel begrijpelijk waarom zij faalden: de Citroën C3 Pluriël (niet zo praktisch als gedacht), Daihatsu Materia (een beetje té opvallend), SEAT Toledo (kunt u het verschil zien met de Altea?) etc. etc.

Er zijn echter ook verliezers waarbij het lastiger is om aan te geven waarom zij het niet hebben gemaakt. De ene keer was de kwaliteit in orde maar lag het misschien toch aan de prijs en de andere keer is de auto misschien veel beter dan zijn uiterlijk doet vermoeden. Hierbij een top 10 met voorbeelden van auto’s die het om niet geheel duidelijke redenen niet gemaakt hebben in 2000-2010 (in alfabetische volgorde).

Audi A2.

Geproduceerd: 2000-2005


Deze compacte MPV was redelijk aan de prijs (prijzen variërend van 20.990 tot 27.390 euro) maar dat mag geen argument heten waarom de auto niet is geslaagd. Een Audi is immers bij voorbaat al geen koopje maar dat weerhoudt de consument er niet van om ze af te nemen. Sterker nog, Audi heeft in het afgelopen decennium bijzonder goede zaken gedaan. Waarom deze A2 dan niet? Concurrent Mercedes-Benz kon het wel met de A-klasse en dat was zelfs een model dat bij zijn introductie hevige kritiek te verwerken kreeg omdat hij omviel tijdens een uitwijkproef. Desondanks zijn er veel A’tjes te spotten op de Nederlandse wegen. Mercedes A’tjes, maar geen Audi A2’tjes.

De Audi A2 is een vernuftige auto die ondanks zijn compacte afmetingen een prima ruimte biedt. Dankzij het aluminium spaceframe chassis is de auto erg licht en dat maakt hem voordelig in de wegenbelasting en zuinig in het verbruik. Met name de 1.2 TDI 3L-versie had alles in zich om een topper te worden. Goed, hij kostte 27.390 euro maar met een energielabel A, CO2-uitstoot van 86 g/km en gemiddeld verbruik van 3,2 l/100 km. zou de auto anno 2010 gevoelsmatig een enorme hit zijn waar bovendien geen BPM en wegenbelasting voor betaald zou hoeven te worden. De hybride Toyota Prius kan hier nog een puntje aan zuigen….

Frappant is dat de markt lijkt uit te wijzen dat Audi met de A2 eigenlijk te vroeg was. Op de occasionmarkt wint de auto sterk aan populariteit en mede door de lage productieaantallen brengt een 2e hands Audi A2 nog flink wat geld op.

BMW Z3 Coupé

geproduceerd: 1998-2002


De BMW Z3 roadster was vanaf het eerste moment een zeer lucratief model voor BMW. De cabriolet vond gretig aftrek en bouwde een sterke reputatie op maar helemaal vrij van kritiek was het model niet. Volgens sommigen was de wat lief ogende Z3 iets te vrouwelijk, iets dat BMW met de opvolger Z4 rechtzette. Echter, ook bij de Z3-reeks gaf BMW tegengas in de vorm van de Z3 Coupé. Hij werd twee jaar later in 1998 geïntroduceerd en kende een moeilijke start. Was het wellicht een klein opstartprobleem? Nee. De Z3 coupé verkocht voor geen meter en in 2002 werd de stekker er alweer uitgetrokken terwijl de oudere roadster nog een jaar langer werd geproduceerd.

Wat was er mis met de coupé? Hij werd geleverd met dikke motoren en prijzen gelijk aan die van de roadster. Bovendien was er die vette M coupé met maarliefst 239 kW/325 pk. De roadster werd alom geprezen om zijn rijeigenschappen en de coupé was alleen nog maar beter. Waarom wilde bijna niemand hem dan? Wellicht was het zijn extreme uiterlijk. Met name de achterkant was anders dan normaal maar er waren ook genoeg mensen die hem wel mooi vonden. Z3 roadsters zie je op een mooie zomerdag geregeld maar een coupé is een zeldzame verschijning. Niet op de Europese circuits overigens, waar men de coupé wél op waarde wist te schatten. Ook op de occasionmarkt doet zich een opvallend feit voor: roadsters zijn er in overvloed maar de coupé is uiteraard veel zeldzamer en tevens duurder… Dat de sterke “shooting brake”-vormgeving van de BMW Z3 coupé nu wél aanslaat blijkt onder andere uit de 1-Serie.

Daihatsu Young RV.

Geproduceerd: 2001-2007


De Daihatsu Young RV werd gedurende zes jaar geproduceerd maar is altijd een vrij zeldzame verschijning gebleven. Hier laten wij licht schijnen over één uitvoering in het bijzonder: de 1.3 16V Turbo, een knotsgekke en voor zo’n klein karretje bijzonder snelle variant. De Young RV in het algemeen en deze turbo in het bijzonder zag er kek uit en bood lekker veel ruimte. De 1.3 Turbo was met een nieuwprijs van 16.999 euro niet bijzonder duur en met een vermogen van 95 kW/129 pk sprintte dit kleine raketje in 8,4 seconden van 0-100 km/u, iets waar menig zakensedan niet tegenop kan en zelfs vele “hot hatches” maar net onderdoor kunnen. Met een gemiddeld verbruik van 7,0 l/100 km. scoorde de rappe Japanner ook op het gebied van verbruik helemaal niet slecht. Voor een prikkie zat er nog airconditioning op ook en dan was de auto binnen zijn segment gezien behoorlijk compleet.

Hoeveel Young RV’s heeft u ooit gezien? En hoeveel daarvan waren deze turbo’s? Er is geen overduidelijke reden waarom deze auto het niet gemaakt heeft. Andere sportieve kleintjes als de Suzuki Swift Sport, Fiat Panda 100 hp, SEAT Ibiza Cupra, VW Polo GTI en Skoda Fabia RS hebben het een stuk beter gedaan en waren vaak nog duurder ook. Wellicht had het te maken met het feit dat deze Young RV wel erg racy en hard geveerd was.

Honda Logo.

Geproduceerd: 1999-2002


De Honda Logo, kent u ‘m? Niet? Waarom dan niet? Wat was er mis met deze Logo? Dat is de vraag. Een compact en zuinig stadswagentje met prijzen tussen 11 en 13 mille, standaard met betrouwbare Honda kwaliteit. Goed, in deze klasse speelt geld doorgaans een grotere rol dan in de wat luxere segmenten en het feit dat deze Logo een tikkie duurder was dan zijn concurrenten heeft hem wellicht genekt. Vergeet niet dat modellen als de Aygo, i10, C1 etc. anno 1999-2002 nog niet eens rondreden en heel erg veel prijsvechters waren er destijds niet, behalve de geijkte favorieten als de Suzuki Alto en Daihatsu Cuore. Verwacht werd dan ook dat de Logo zijn graantje mee zou kunnen pikken op de markt, temeer omdat hij er niet minder uit zag dan zijn rivalen. Maar het mocht niet zo zijn: de Honda Logo werd geboren, leefde en stierf in anonimiteit.

MG ZT.

Geproduceerd: 2001-2005.


Over de Rover 75 kan veel worden gezegd en gezien de problemen met de auto zal het merendeel van de meningen negatief getint zijn… maar de Rover 75 was volgens velen wél een hele chique, onderscheidende auto. De verwachtingen waren dan ook vrij hoog gespannen toen stalgenoot MG snelle versies van de statige Brit ging bouwen. Het werd de MG ZT op basis van de Rover 75. De wapenfeiten? Een 1,8 liter turbomotor met 118 kW/160 pk voor 36 mille, een 2,5 liter V6 met 130 kW/177 pk voor 42 mille en een bloedsnelle en bruut klinkende 4,2 liter V8 met 191 kW/260 pk voor precies 60 mille. Met name van die laatste versie werd het nodige verwacht. Goed, 260 pk uit een dikke V8 is misschien niet zo heel indrukwekkend relatief bekeken maar het was genoeg om de ZT 260 een topsnelheid van 250 km/u te bezorgen en de sprint van 0-100 km/u duurde 6,6 seconden.

Bij voorbaat stond al vast dat de MG ZT geen verkooptopper zou worden maar dat er zo weinig van verkocht zijn in ons land is toch wel verrassend en best jammer want met de ZT 260 valt serieus plezier te beleven. Bovendien was de auto helemaal “fully loaded” en bleef er eigenlijk niets te wensen over. Behalve vier ringen, een ster of blauw/witte propeller op het front kennelijk, want concurreren met de gevestigde orde heeft de ZT 260 nooit kunnen doen. De ZT verkocht zo slecht dat het Engelse Top Gear vlak voor en tijdens het faillissement van Rover/MG iedereen opriep om er eentje te kopen vanwege de spectaculaire stuntprijzen. Vrij opvallend zijn de relatief hoge prijzen voor de ZT op de tweedehands markt… bij nader inzien was dit misschien helemaal niet zo’n verkeerde auto.

Opel Signum.

Geproduceerd: 2003-2008


Opel is in Nederland haast een synoniem voor succes: het aantal Astra’s, Corsa’s, Vectra’s, Zafira’s, Insignia’s etc. op onze wegen is haast niet te tellen. Opel zal dan ook wel vrij zelfverzekerd zijn geweest toen zij de Signum introduceerden. Hij kwam in de periode dat “premium” rijden erg in opkomst kwam. Middenklassemodellen schoven steeds meer richting de klasse erboven. De degelijke en populaire Vectra kon dit niet bewerkstelligen en dus lanceerde Opel een model gebaseerd op, maar gepositioneerd boven, de Vectra: de Signum.

Het concept zag er veelbelovend uit: de Signum was ruim, had een premium uitstraling, lekkere motoren en veel luxe…. alleen was het veel te veel een Vectra met een andere kont. Wellicht dat dat het succes van de auto parten heeft gespeeld want populair is de auto nooit geworden. De Signum was flink duurder dan de Vectra maar zette daar behalve de luxere uitrusting te weinig tegenover. Meer dan een bijrol als alternatief voor de gevestigde orde zat er voor de Opel Signum niet in. In 2005 werd het model gefacelift maar wederom werd het een behoorlijke Vectra-kloon, waarschijnlijk een gemiste kans voor Opel om de Signum als echt onderscheidend neer te zetten. Met de Signum was kwalitatief niets mis maar door zijn gebrek aan eigen identiteit werd het te veel een te dure Vectra.

Peugeot 407 Coupé

Geproduceerd: 2005-2009


De Peugeot 407 Coupé leek bestemd voor succes. Zelfs voordat er überhaupt iets over de auto bekend was, kon Peugeot al in haar handen wrijven: de prachtige door Pininfarina getekende 406 Coupé was immers een doorslaand succes geweest. Dat succes moest de 407 Coupé continueren… het liep toch iets anders. De 407 werd een totaal andere auto dan de 406 en bleek zich wellicht iets minder te lenen voor de coupévorm.

De ietwat logge, zware en een tikkie vreemd geproportioneerde 407 Coupé kon zijn voorganger misschien wel letterlijk in de schaduw zetten maar niet figuurlijk. Hoewel de 407 Coupé absoluut geen lelijke auto was, leed hij aan wat overgewicht en dat was te merken aan de rijeigenschappen. De 406 Coupé wordt door velen gezien als één van de mooiste Peugeots van de afgelopen decennia en de 407 Coupé kon hier gewoon niet tegenop boksen temeer omdat de auto nogal prijzig was. Als losstaand model beschouwd, was er niets mis met de 407 Coupé maar hij heeft zijn illustere voorganger gewoon niet kunnen doen vergeten.

Renault Vel Satis

Geproduceerd: 2002-2009


Het is Renault niet gegund: succes in de hogere klasse. Met de Safrane probeerden de Fransen het in de jaren ’90 maar die kon niet opboksen tegen het Duitse geweld, voornamelijk afkomstig van Audi, BMW en Mercedes-Benz. Toch gaven de Fransen het niet op: de Vel Satis is de meest recente poging om ook buiten de middenklasse potten te breken. Het concept van de traditionele sedan ging op de schop ten faveure van een opvallend gestijlde MPV-achtige hatchback.

Renault treft geen blaam: zij hebben bij de Vel Satis bijna alles goed gedaan: relatief gunstige prijzen, smakelijke motoren, een voorname uitstraling en veel luxe. Het werd de Fransen echter niet eenvoudig gemaakt: met een gelijksoortig concept als de concurrentie was er geen doorkomen aan en deze Vel Satis was wellicht weer iets te anders. Hoewel hij ingetogen was vormgegeven en een luxe uitstraling had liep de consument niet echt warm voor de grote Renault. De auto heeft een schare liefhebbers verzameld en mag gezien worden als aangenaam verrassend alternatief in de luxe zakelijke klasse maar ook de Vel Satis kon niet op tegen de hegemonie van voornamelijk de “Duitse drie”.

Rover Streetwise

Geproduceerd: 2003-2005


Het geteisterde Rover bevond zich eind jaren ’90 al in een lastige situatie. Er moest succes worden geboekt want anders zou het voortbestaan van het Engelse merk ernstig in gevaar komen. Een reeks nieuwe modellen aan het begin van dit decennium hebben het merk niet kunnen redden, ook de Streetwise niet. Voor die Streetwise is het extra zuur want nog geen jaar na zijn verdwijnen brak de cross-overhype uit: gewone modellen met een ruige offroad-look werden ineens erg populair en laat nu net de Streetwise in die categorie vallen.

De Rover Streetwise zag er modern en hip uit en bovendien was hij redelijk betaalbaar. Hij was leverbaar als drie- of vijfdeurs met benzine- of dieselmotoren maar Rover kwam er niet vanaf… wellicht dat zijn ietwat gedateerde interieur en vervallen merkimago hem parten hebben gespeeld. Ook voor de Rover Streetwise geldt dat als hij anno 2010 zou zijn gelanceerd, zijn kansen aanzienlijk beter zouden zijn geweest.

Smart Forfour

geproduceerd: 2004-2006


Over de Smart Fortwo werd misschien door sommigen wat lacherig gedaan. Het concept van de kleine tweezits stadsauto werd niet door iedereen voor vol aangezien. Maar de Smart, zoals hij gewoon in de volksmond (zonder modelaanduiding) werd genoemd, overwon de scepsis en heeft zijn bestaansrecht ruimschoots bewezen. Ook andere hippe Smartmodellen, met name de Roadster, werden redelijk tot goed onthaald.

Dat zette Smart aan het denken: op basis van de Fortwo moest het mogelijk zijn om een groter model te maken om een nieuw marktsegment aan te boren. De kernwaarden bleven gelijk: het moest een praktische, onderscheidende en zuinige auto worden en aan die eisen voldeed de Forfour. Het was een hippe stadsauto waarmee een familie prima uit de voeten kon. Maar het werd geen succes. Smart had gehoopt met haar succesformule ook in de compacte middenklasse potten te kunnen breken en eerlijk gezegd had de Forfour dat ook wel in zich: of men hem nu mooi vond of niet, onderscheidend was de auto wel. De instapversies waren voordelig (vanaf 10.400 euro) maar waar Smart waarschijnlijk de fout in ging waren de prijzen de luxere versies. Wie een beetje een leuke motor wilde, diende al 15 mille neer te leggen en gecombineerd met een goede uitrusting ging de teller al ver over de 20 mille. Bovendien hadden zowel de benzine- als dieselmotoren vergeleken met de concurrentie een gebrek aan vermogen. Zijn hippe karakter kon dit niet compenseren, zelfs niet toen Smart ging stunten met de prijzen van de Forfour. Wellicht dat de Brabus-versie (130 kW/177 pk) het in zich heeft om een cultstatus te bereiken maar dat zal de tijd moeten uitwijzen.