De historie van Ferrari

De naam Ferrari is van oudsher onlosmakelijk verbonden met autosport en snelle straatmodellen en maakt tot op heden op beide gebieden nog steeds furore. Ook de geschiedenis, of meer specifiek, de totstandkoming van het merk Ferrari is opvallend. In de vroege historie van het merk, wees namelijk niets erop dat de fabrikant uit Maranello uit zou groeien tot hét toonbeeld van van sportwagens op de openbare weg. Eén man speelt bij de totstandkoming van Ferrari een belangrijke rol, oprichter Enzo Anselmo Ferrari, geboren in 1898 en op 90-jarige leeftijd gestorven in 1988.

Het eerste contact met de autosport

In 1908, op 10-jarige leeftijd, neemt zijn vader Enzo en diens oudere broer Alfredo mee naar hun eerste autorace in Bologna. Enzo raakt onder de indruk van wat hij ziet en achteraf zou blijken dat deze eerste contacten met de autosport heel belangrijk zijn geweest voor het verdere verloop van de geschiedenis van Ferrari.

Enzo zoekt autowereld op

In 1914 vindt Enzo Ferrari het welletjes geweest met school. Hij is uitgekeken op het leren en gaat aan de slag als turninstructeur bij de brandweer in Modena. Enzo werd drie jaar later opgeroepen voor het leger maar was snel weer “op vrije voeten” nadat hij ernstig ziek werd en twee keer geopereerd moest worden. Het gaf Enzo de tijd om na te denken over wat hij nu werkelijk wilde: en dat was werken met auto's. Hij solliciteerde bij Fiat maar daar liepen geen vacatures. Enzo was op dat moment natuurlijk nog volledig onwetend over de toekomst, waarin Fiat een belangrijke rol zou gaan spelen.

Vastbesloten om te infiltreren in de autowereld, vond Enzo een baan als testrijder bij Italo-Argentina coachworks, een bedrijf gespecialiseerd in het ombouwen van lichte truck-chassis. Van daaruit scoorde hij een baan als testrijder voor C.M.N. (Construzioni Meccaniche Nazionali). Eerst werd Enzo testrijder voor productiemodellen maar later zou hij uitkomen als racerijder. Enzo Ferrari is steevast in de top van de uitslagen te vinden en zijn racetalent blijft dan ook niet onopgemerkt. Het raceteam van Alfa Romeo, Alfa Corse maakt Enzo in 1920 hoofd van de race-afdeling. Hij zou hier maarliefst tot 1939 blijven.

Het steigerende paard

Hoewel Enzo tot 1939 werkzaam zou blijven als hoofd van de Alfa Romeo race-afdeling, betekende het niet dat zijn andere werkzaamheden stil stonden. Zo blijft hij zelf racen voor Alfa Romeo. Enzo blijft successen behalen, hoewel hij niet veel races wint. In de top blijft hij echter te vinden. Na een race in 1921 ontmoet hij graaf Baracca. Zijn zoon, Francesco Baracca, was een beroemde Italiaanse gevechtsvliegtuigpiloot uit de Eerste Wereldoorlog. Enzo had veel respect voor Francesco Baracca en van diens vader ontving hij een gesigneerde foto. Francesco Baracca had een bekend persoonlijk logo: een steigerend paard. Omdat Enzo fan was van Francesco Baracca, stelde de graaf voor om zijn zoon's logo te gaan gebruiken op Enzo's auto's als steuntje in de rug. En zo kwam het dat Enzo Ferrari al in 1921 rond reed met het steigerende paard, dat later wereldberoemd zou worden als logo van het merk Ferrari.

Enzo Ferrari de zakenman

Na zijn racesuccessen besloot Enzo om de uitdaging ook in een andere hoek te gaan zoeken (hij bleef tevens actief in de racerij). In 1924 werd hij geridderd voor zijn prestaties in de autosport en in 1925 besloot hij om iets te gaan doen met zijn passie voor journalistiek. Hij werd één van de oprichters van de sportkrant “Corriere dello Sport.”

Het eigen raceteam

Enzo's laatste jaren bij Alfa Romeo waren de meest succesvolle: er werden meerdere overwinningen binnengesleept in diverse hoog aangeschreven races. In 1929 zette Enzo een belangrijke stap door zijn eigen raceteam op te richten: “Scuderia Ferrari” werd opgericht in Modena met als doel om rijders te ondersteunen tijdens races. De renstal van Ferrari had al snel vele Alfa Romeo rijders maar ook motorrijders onder haar hoede. De banden met Alfa Romeo bleven nauw want in de eerste paar seizoenen fungeerde Scuderia Ferrari als een soort zusterteam van Alfa Romeo. Ferrari timmerde echter hard aan de weg, zo hard zelfs dat het in 1933 het raceteam van Alfa Romeo overnam. Enzo was inmiddels zelf al gestopt met racen na de geboorte van zijn zoon Alfredo, beter bekend als Dino.

Scuderia Ferrari bleef racen met Alfa Romeo's maar bouwde de auto's inmiddels zelf. Het eerste resultaat is de Alfa Romeo 158, de “Alfetta” die in 1937 debuteert en meteen domineert.

Ferrari breekt definitief met Alfa

Enzo Ferrari is ambitieus en wil volledig zelfstandig aan de gang, los van Alfa Romeo. Hij vertrekt onder de voorwaarde dat hij de naam Ferrari niet mag verbinden aan races of racewagens voor een periode van ten minste vier jaar. Dit steekt Enzo en hij neemt zich voor om in de toekomst Alfa Romeo te gaan verslaan met zijn eigen wagens.

Alle begin is moeilijk: onder de naam Auto Avio Constuzioni bouwt Enzo Ferrari twee 815's, 1500 cc achtcilinders op een Fiat-onderstel waarmee hij meedoet aan de laatste vooroorlogse Mille Miglia. Ondanks dat hij de toen nog zeer jonge topcoureurs in spe Alberto Ascari en Maquis Lotario Rangoni heeft weten te strikken, kunnen zijn wagens nog niet meekomen.

Moeilijke tijden in de oorlog

Net zoals bij vele andere autofabrikanten maakt Ferrari (nog steeds opererend onder de naam Auto Avio Construzioni) moeilijke tijden door tijdens de Tweede Wereldoorlog. Noodgedwongen spitst het bedrijf zich toe op het produceren van diverse machines. Wel wordt er gewerkt aan een nieuwe fabriek in Maranello, maar deze wordt in 1944 plat gebombardeerd.

Na de oorlog: de wederopstanding

Wanneer de oorlog voorbij is, begint Enzo Ferrari aan zijn ambitieuze plannen. Hij wil een sportwagen met V12 motor gaan ontwerpen. Een jaar later zijn de eerste tekeningen klaar en presenteert het merk deze aan de pers. Weer een jaar later gaat de auto, de 125 S, voor het eerst de openbare weg op tijdens een test. De 125 S is voorzien van een 1,5 liter twaalfcilinder motor met een vermogen van 118 pk. De topsnelheid bedraagt 155 km/u en de auto sprint in 8 seconden van 0-100 km/u. De auto boekt successen in de daaropvolgende jaren. Ferrari mag eindelijk weer onder de eigen naam de autosport in en de wereld maakt meteen kennis met het dominerende team. Er worden overwinningen en titels geboekt in zowel Le Mans als in de formule 1. Ferrari heeft Alberto Ascari vast weten te houden en hij bezorgt de renstal twee opeenvolgende formule 1 kampioenschappen in 1952 en 1953.

De dood van Dino

Naast de racesuccessen wil Ferrari ook successen gaan boeken op de openbare weg. In 1956 start het merk een project voor een compacte 1.500 cc V6 motor waaraan ook Enzo's zoon Dino meewerkt. Dino sterft tragisch genoeg aan een spierziekte nog voordat de motor zijn debuut kan maken. Tien maanden na Dino's dood debuteert de motor. Ferrari noemt hem Dino en besluit als eerbetoon aan Dino Ferrari om alle V6 motoren voortaan zo te blijven noemen. Enzo Ferrari blijft zichzelf ontwikkelen op het gebied van autotechniek en mechanica. Na meerdere prijzen en onderscheidingen richt hij in 1963 het Alfredo “Dino” Ferrari opleidingsinstituut op, waarin Ferrari's eigen monteurs en technici worden opgeleid.

Meer kapitaal: de samenwerking met Fiat

Ferrari wil groeien maar heeft meer kapitaal nodig. In 1969 komt de samenwerking met Fiat tot stand. Het eveneens Italiaanse Fiat neemt een belang van 50% in Ferrari. De reputatie van Ferrari is groeiende en dankzij het kapitaal van Fiat verwerft Ferrari wereldfaam met modellen als de 308 GTB, 208 GTB en de Testarossa in de periode tussen 1969 en 1984.

De F40: Enzo's laatste meesterwerk

Enzo Ferrari sterft op 90 jarige leeftijd op 14 augustus 1988. Een jaar daarvoor heeft hij zijn laatste kunststukje afgeleverd: de legendarische F40. Een brute, zeer puristische supersportwagen die nog steeds tot de verbeelding spreekt en wereldwijd een grote schare aanhangers heeft verworven. De F40 kwam voort uit de 288 GTO die eigenlijk bedoeld was voor de racerij maar vanwege regelveranderingen nooit zijn racedebuut kon maken. De F40 kwam in 1987 als huzarenstukje ter ere van het 40-jarige jubileum van het Italiaanse merk. De Ferrari F40 werd puur met het oog op prestaties ontworpen: comfort en luxe waren ver te zoeken. De auto werd uitgerust met een drieliter V8 motor met dubbele turbo en 478 pk. Dankzij de vele technieken en materialen uit de formule 1 kenmerkte de auto zich door een extreem laag gewicht en extreem hoge prestaties: 0-100 km/u in 3,9 seconden en een topsnelheid van 322 km/u.

De jaren '90: Ferrari timmert hard aan de weg

In de jaren '90 blijft het succes van het merk met het steigerende paard groeien. De F40 krijgt in 1995 een opvolger in de F50. De F50 werd nog exclusiever: ter ere van het 50-jarige bestaan van het merk werden er 349 gebouwd. Ondanks de zeer exclusieve status van de auto, heeft hij niet de reputatie van de F40 kunnen verwerven: sneller was hij namelijk niet, wel luxer maar de echter Ferrari-fans verkiezen doorgaans de F40 boven de F50.
Ook in andere segmenten bleef Ferrari hard aan de weg timmeren. Begin jaren '90 was er de 348, een V8 sportwagen die als coupé en vanaf 1993 als cabriolet verscheen. In 1994/1995 werd deze opgevolgd door de nog steeds zeer populaire F355 en F355 Spider. Ook de luxe 550 Maranello (1996) en compacte 360 Modena (1999) waren een groot succes

Het moderne Ferrari: allerlei soorten sportwagens in het topsegment en trouw aan de roots

Met name de producten die Ferrari eind jaren '90 introduceerde, konden rekenen op zeer veel waardering. Ferrari plukt daar vandaag nog steeds de vruchten van: zo kreeg de “Gran Turismo” 550 Maranello een opvolger in de vierzits 612 Scaglietti en vormt momenteel de 599 GTB Fiorano het 620 pk sterke topmodel. Iedereen kent natuurlijk de Enzo, de waardige opvolger van de F40 met een monsterlijke 662 pk. De populairste Ferrari blijft echter de F430 die voor Ferrari het middelste segment van het modelaanbod bestrijkt. De F430, voorzien van een V8 met 490 pk, maakt gebruik van veel formule 1 techniek en is volgens velen de beste Ferrari ooit gebouwd. Zeker de afgeslankte en opgevoerde F430 Scuderia geldt als toonaangevend in de sportwagenwereld.

Natuurlijk is Ferrari ook trouw gebleven aan haar roots: de roots in de racewereld die Enzo Ferrari zelf legde. Na een matige periode begin en midden jaren '90 klom het team onder leiding van iconen als Jean Todt (teambaas), Ross Brawn (hoofdontwerper) en Michael Schumacher (coureur) op naar de absolute wereldtop. Met Michael Schumacher achter het stuur domineerde Ferrari de afgelopen jaren de formule 1. Schumacher werd van 2000 tot en met 2004 wereldkampioen en verbrak bijna alle records die er te verbreken vielen. Het team eindigde van 1999 tot en met 2004 als 1e bij de constructeurs en ook in 2007 toen Kimi Raikkonen met Ferrari de wereldtitel pakte, stond het team bovenaan. Momenteel is Ferrari in de formule 1 actief met de Fin Kimi Raikkonen en de Braziliaan Felipe Massa.

Ferrari sprak tot de verbeelding, Ferrari spreekt tot de verbeelding en Ferrari zal tot de verbeelding blijven spreken.