Ferrari F40-1987

Om het veertigjarige jubileum van het merk te vieren, wat begon bij de Ferrari 125 S, creëerde Ferrari een nieuwe legende. Het was een ode aan snelheid, stijl, goede prestaties en vol vermogen. F40- een kort, maar krachtige naam om dit alles op te sommen.

De magie

Het zijn niet alleen de 1311 trotse eigenaars die betoverd worden door de F40. Een F40 ergens parkeren betekent dat bij terugkomst de auto vol zal zitten met vingerafdrukken van bewonderaars, die om het allemaal beter proberen te begrijpen de auto aanraken. De auto die de destijds 88 jarige Enzo Ferrari persoonlijk onthulde op 12 maart 1987, om klokslag twaalf uur 's middags in het Centro Civico di Maranello, was een belichaming van agressie en een dreigende mix van hellingen en afgronden met als slagroom op de taart een onaards grote achterspoiler. Omdat de luchtweerstand boven de 300 km/per uur enorm is, speelt de luchtstroom een essentiële rol, niet alleen om te zorgen voor voldoende neerwaartse druk, maar ook om de mechanische onderdelen te koelen en ook de inzittenden voordat deze de auto verlaat, om zo de warmte af te voeren.

Ontwerp

De F40 is ontworpen onder leiding van Leonardo Fioravanti en zijn team bij Pinin Farina. Zij kozen voor een stijl die door velen wordt gezien als eerder bizar en dramatisch, dan een belichaming van schoonheid. Het plaatwerk is gemaakt uit edele kunststoffen die drie keer stijver en 20% lichter zijn dan een vergelijkbare metalen constructie, terwijl het buizenframe versterkt is met kevlar, carbon en glasvezel. Dit resulteert in een leeggewicht van 1245 kg, wat vergelijkbaar is met het gewicht van een moderne hatchback. Onder de achterruit kun je open en bloot de prachtige, maar ook intimiderende mechanische onderdelen zien. Dit maakt deel uit van de magie van dit jubileum model, zonder chroom de grens opzoekend van het fysiek en technisch mogelijke. Bovendien, was het model superieur aan de gemiddelde bestuurde op elke manier.

De beleving

Instappen gaat moeizaam door het buizenframe waar je overheen moet klauteren. Eenmaal geïnstalleerd in de kuipstoelen (waarbij je uit drie verschillende maten kon kiezen) is het verbazingwekkend comfortabel. Een autoradio vind je niet in deze auto, dus het luisteren van jouw favoriete Duran Duran cassettebandje zal niet lukken. Ook ABS, tractiecontrole of elektrische ramen en spiegels ontbreken op de opties lijst. Wel is airconditioning standaard, dit is geen overbodige luxe aangezien de temperatuur in de cockpit behoorlijk kan oplopen zodra je met de rubberachtige startknop de krijsende 3 liter v8 32 klepper met twee turbo’s tot leven wekt.
De geluiden die uit het motorcompartiment komen variëren van vreemd tot diabolisch en maken een normaal gesprek haast onmogelijk. Bij maximale toeren komen er in de eerste en tweede versnelling wolken blauwe rook van de brede 335/35 ZR17 Michelin banden, lange strepen rubber achterlatend op het asfalt. De snelheid en wendbaarheid van de auto zorgen dat de passagiers het gebrek aan comfort en opties voor lief nemen.

De Prestaties

De motor is een doorontwikkeling van de 2,8 liter v8 uit de Ferrari 288 GTO. Bij de ontwikkeling van de F40 zijn 288 GTO Evolizone's gebruikt die waren voorzien van een 3.0 v8 met zo'n 650 pk. Voor de F40 is dit vermogen teruggeschroefd naar een vermogen van 478 paardenkrachten bij 7000 toeren per minuut. De reden hiervan is enerzijds het vergroten van de betrouwbaarheid van de motor, maar ook belangrijk was dat Ferrari stelde dat het vermogen ook handelbaar moest zijn voor de gemiddelde amateur coureur met een dikke portemonnee.

Dit vermogen, in combinatie met de relatief lichte constructie, zorgen dat de aan een handgeschakelde 5 versnellingsbak gekoppelde v8 motor de auto in 4.6 seconden lanceert van nul naar honderd km/ per uur. De sprint van 0-200 km per uur wordt afgerafeld in 11 seconde en als je dapper genoeg bent kun je een topsnelheid bereiken van 321 km per uur. De F40 was hiermee de eerste productieauto voor de openbare weg die de 200 mijl (320 km) per uur barrière doorbrak.