Trajectcontrole, een faire methode van snelheidsmeting?

De term trajectcontrole verwijst naar een controlesysteem voor bewaking van snelheidslimieten, waarbij niet de snelheid op een bepaald punt gemeten wordt, maar de gemiddelde snelheid over een langere afstand. Trajectcontrole wordt in meerdere Europese landen toegepast en staat ook wel bekend onder de term Section-Control of SPECS, de afkorting voor Speed Check Services.

Hoe werkt trajectcontrole?

Trajectcontrole vindt doorgaans plaats door middel van twee boven de weg geplaatste controlepunten, die zijn uitgerust met een digitale camera. Het voertuig wordt zowel bij het eerste als bij het tweede controlepunt gefotografeerd. Identificatie van het voertuig gebeurt in de regel met behulp van automatische kentekenherkenning. Op basis van de tijd die verstrijkt tussen de twee opeenvolgende controlepunten, wordt een gemiddelde snelheid berekend. Ligt die boven de ter plekke toegestane maximumsnelheid, dan worden de gegevens automatisch doorgestuurd aan het justitiële apparaat.

Kan je als automobilist een trajectcontrole ontlopen?

Aangezien alle rijstroken met inbegrip van de pechstrook worden gecontroleerd, heeft verandering van rijstrook om de controle te ontlopen, geen zin. Het systeem kan onderscheid maken tussen personenauto’s, vrachtwagens en auto's met aanhangwagens, en kan dus verschillende maximumsnelheden in acht nemen.

Trajectcontrole in Nederland

Hoofdoorzaken van de meeste verkeersongevallen zijn:

• afgeleid worden achter het stuur;
• bumperkleven;
• maar, alle snelheidscontroles ten spijt, vooral te hard rijden.

Ook in Nederland wordt daarom een vorm van trajectcontrole toegepast. Het systeem fotografeert elk voertuig van de achterzijde met een infrarood flitser. Met dergelijke trajectcontroles hopen verkeersdeskundigen meer verkeersveiligheid en beduidend lagere ongevallencijfers te bewerkstelligen. Trajectcontrole wordt behalve in Nederland ook al een aantal jaren toegepast in landen als Groot-Brittannië, Oostenrijk, Zwitserland, Italië en Polen.

Trajectcontrole: rechtvaardige manier van snelheid controleren

Snelheidscontroles worden door menig automobilist als irritant en onrechtvaardig ervaren. Eén klein moment van onoplettendheid, en juist op dat moment word je geflitst. Enige tijd later valt er dan een bekeuring op de deurmat en ben je tientallen euro’s boete verschuldigd. En dat alles omdat je misschien maar enkele seconden in overtreding was, hoe ergerlijk is dat niet? Snelheidsmeting in de vorm van trajectcontrole lijkt daarom een fair alternatief omdat men niet langer de snelheid op een kort moment bepaalt, maar het tempo op meerdere punten over een langere afstand. Dus dreigt er geen boete bij een korte snelheidsovertreding, maar pas bij een langer durende snelheidsovertreding.

Voor- en nadelen van trajectcontrole

Zoals elke methode van snelheidsmeting heeft ook de trajectcontrole zijn voors en tegens.

Voordelen trajectcontrole

• Trajectcontrole lijkt op het eerste gezicht een eerlijker manier van snelheidsmeting te zijn, omdat er pas een boete dreigt als de snelheidslimiet gedurende langere tijd wordt overschreden. Afzonderlijke momenten van overtreding leggen niet meer zoveel gewicht in de schaal omdat bij trajectcontrole altijd meerdere, onafhankelijke, metingen worden verricht;
• Trajectcontrole zet automobilisten ertoe aan om over langere afstanden voorzichtig te rijden. Omdat de routes waar trajectcontroles worden toegepast bij automobilisten bekend zijn, kunnen met name ongeval-gevoelige plekken met trajectcontrole worden uitgerust;
• Meetfouten zoals zich die bijvoorbeeld voordoen bij radaropstellingen blijven uit, omdat de gemiddelde snelheid verkregen wordt met behulp van technisch eenvoudiger en meer betrouwbare gegevens. Het tijdstip van passeren bij meerdere punten is bepalend voor de uiteindelijke verkregen waarde, op basis waarvan al dan niet een sanctie kan worden opgelegd.

Nadelen trajectcontrole

Maar trajectcontrole heeft niet alleen maar voordelen:

• Wanneer ook maar één meting uit een controlereeks niet correct verlopen is, dan is daarmee de gehele controlesessie waardeloos geworden en kan dus aan automobilisten geen boete wegens te hard rijden worden opgelegd;
• Een systeem van trajectcontrole houdt ook onvoldoende rekening met het feit dat een auto de maximumsnelheid ook slechts voor korte tijd kan overschrijden. Dergelijke korte fluctuaties worden niet geregistreerd en een sanctie blijft in dat geval uit;
• De invoering van trajectcontrole ondervond destijds ook felle kritiek uit een oogpunt van gegevensbescherming (privacy-aspect). Want bij trajectcontrole wordt immers elk passerend voertuig geflitst, ook als dat niet te snel rijdt. Door het documenteren van ritten komen er nauwkeurige gegevens beschikbaar over de activiteiten van weggebruikers. Die kunnen in theorie worden misbruikt en dat is een verontrustende gedachte.